درمان و جراحی زخم پای دیابتی همیشه لازم نیست گاهی اوقات به ساگی می توان از این بیماری پیشگیری نمود. دیابتیها باید توجه داشته باشند در مقایسه با سایر افراد مشکلات بیشتری در رابطه با پاهایشان دارند که میتواند منجر به عفونتهای خطرناک شود. نکات زیر به شما کمک میکند تا نشانههای عفونت پا را بشناسید و در مراحل اولیه اقدامات پیشگیرانه را برای جلوگیری از پای دیابتی انجام دهید.
پای دیابتی از دو راه ایجاد میشود:
۱– نقش صدمه به اعصاب (نوروپاتی) در پای دیابتی
به طور عادی، اگر پای ما صدمه ببیند یا عفونتی به وجود بیاید، درد برای ما هشداری است تا برای شرایط خطر آماده باشیم و سریعتر به پزشک مراجعه کنیم. در دیابت اعصاب پا تحت تاثیر قرار میگیرد و درد کمتری در پاها احساس میشود. یعنی افراد دیابتی ممکن است درد ناشی از یک بریدگی کوچک یا تاول را، احساس نکنند.
احساس کرختی یا سوزن سوزن شدن میتواند نشان عدم خونرسانی کافی عضو باشد.
۲– نقش سختی دیواره عروق (واسکولوپاتی) در پای دیابتی
– در دیابت، عروق پا نیز تحت تاثیر قرار میگیرند و سخت و تنگ میشوند. بنابراین حجم خون کمتری را به سمت پاها هدایت میکنند.
– از نشانههای اختلال در خونرسانی پا، سرد شدن، رنگ پریدگی و کبود شدن پاها خصوصا انگشتان است.
– بریدگیها اگر درمان نشوند، عفونت کرده و میتواند باعث سیاه شدن (گانگرن) پا شود. سیاه شدن پا ضایعهای است که در صورت عدم درمان منجر به قطع کردن پا میشود، تا آسیب به بخشهای بالاتر و سالمتر منتقل نشود.
در بیماران دیابتی که اعصاب و عروق با هم درگیرند، حتی زخمهای کوچک هم باید مهم تلقی شوند، چون ممکن است سریعا عفونت گسترش پیدا کرده و تمام طول پا و حتی کل بدن را درگیر کند.
– قرمزی، تعریق و داغ شدن پا از نشانههای عفونت هستند. وقتی خون کمتری به پا برسد، پا به اندازه کافی اکسیژن و غذا دریافت نمیکند و نمیتواند در مقابل عفونتها جنگیده و خوب ترمیم شود.
– مهمترین روش برای پیشگیری از آسیب پاها، حفظ سطح قند خون در محدوده طبیعی، تغذیه صحیح، ورزش و رعایت بهداشت فردی است.
اگر شما یک بیمار دیابتی هستید، حتما روزانه پاهایتان را معاینه کنید تا مشکلات کوچک را بیابید و اجازه ندهید به آسیبهای جدی تبدیل شود. با روشهای ساده شستوشو و درمانهای موضعی، میتوانید آنها را رفع کنید.