روش هاي جراحي آپانديس

درمان آپانديس با توجه به تشخيص پزشك و شرايط بيماراز جمله شدت التهاب آپانديس و سوابق پزشكي به ۲ روش لاپاروسكوپ و يا جراحي باز انجام شود.

آپاندكتومي باز

در عمل جراحي آپاندكتومي باز، پزشك جراح يك بريدگي در سمت راست و پايين شكم ايجاد مي‌كند و از محل همين بريدگي، آپانديس را با دقت از بافت هاي اطراف جدا كرده و خارج مي كند. سپس جاي اين بريدگي را با بخيه مي‌بندد. در اين زمان آپانديس براي آزمايش به آزمايشگاه پاتولوژي فرستاده مي شود.

روش آپاندكتومي باز براي چه كساني استفاده مي شود؟

اگر آپانديس پاره شده و محتويات آن در داخل حفره شكم پخش شده باشد، با استفاده از اين روش اين امكان فراهم مي شود كه پزشك حفره شكمي را تميز كند.

درنتيجه اگر آپانديس پاره شده و عفونت ناشي از آن به ساير اندام‌هاي داخلي سرايت كرده باشد، احتمالاً پزشك، جراحي آپانديس را به روش باز انجام مي دهد.

همچنين روش آپاندكتومي باز براي افرادي كه قبلاً عمل جراحي باز شكم انجام داده‌اند، گزينه بهتري مي‌باشد.

آپاندكتومي لاپاراسكوپي

در عمل آپاندكتومي به روش لاپاراسكوپي، پزشك جراح عمل جراحي برداشت آپانديس را با استفاده از لاپاروسكوپ براي مشاهده داخل حفره شكمي انجام مي دهد. در اين روش جراح از طريق چند بريدگي كوچك كه بر روي شكم آپانديس را بررسي مي‌كند.

سپس با استفاده از يك لوله كوچك و باريك به نام كانولا از طريق اين بريدگي‌ها به حفره شكم وارد مي‌شود. كانولا براي باد كردن شكم با گاز دي‌اكسيدكربن مورد استفاده قرار مي گيرد. اين گاز به جراح امكان مي‌دهد كه بتواند آپانديس را با وضوح بيشتري ببيند.

پس از وارد شدن گاز دي‌اكسيدكربن به شكم، يك ابزار جراحي به نام لاپاراسكوپ از طريق بريدگي‌ها وارد شكم مي‌شود. لاپاراسكوپ به شكل يك لوله دراز و نازك است كه يك چراغ قوي و يك دوربين با كيفيت بالا در نوك آن تعبيه شده است.

اين دوربين تصوير داخل حفره شكم را بر روي يك صفحه مانيتور نشان مي‌دهد و جراح از اين طريق مي‌تواند داخل شكم شما را با وضوح بالايي ببيند و ابزار جراحي را جهت انجام عمل جراحي به سمت نقطه مورد نظر خود هدايت كند.

سپس پزشك در صورت مشاهده زائده آپانديس در تصوير، انتهاي آن را با بخيه مي‌بندد و آن را خارج مي‌كند. سپس بريدگي‌هاي كوچك روي سطح شكم شما تميز، ضد عفوني، بخيه و پانسمان مي‌شود.

آنوريسم يا رگ‏برآمدگي

عبارت است از بزرگ شدن يا بيرون‌زدگي ديواره يك سرخرگ در اثر ضعف ديواره سرخرگ و افزايش قطر سرخرگ بيش از يك و نيم برابر قطر معمول آن رگ. آنوريسم معمولاً در آئورت (سرخرگ بزرگي كه از قلب منشاء گرفته و در سينه و شكم به سمت پايين حركت مي‌كند) يا سرخرگ‌هايي كه مغز، پاها، يا ديواره قلب را تغذيه مي‌كنند، ايجاد مي‌شود.

درمان آنوريسم

درمان آنوريسم به اندازه آنوريسم و سرعت رشد آن بستگي دارد.

در مواردي كه آنوريسم كوچك باشد ممكن است پزشك پيش از جراحي بيماري را توسط دارو و كاهش فشار خون و ريلكس كردن عروق كنترل كند و از پارگي سرخرگ جلوگيري كند.

اما هنگامي كه آنوريسم آئورت شكمي بسيار بزرگ يا به سرعت در حال رشد و در معرض خطر پارگي و يا دايسكشن باشد باشد، نياز به درمان دارد.

بهترين روش درمان هر آنوريسم به عوامل مختلفي از جمله محل و شكل آنوريسم و همچنين شرايط فيزيكي بيمار بستگي دارد.

دو نوع اصلي از عمل جراحي براي اصلاح آنوريسم آئورت بزرگ وجود دارد:

• ترميم آنوريسم آئورت شكمي به روش جراحي باز
• اندوواسكولار (ترميم كم تهاجمي)

جراحي باز آنوريسم شكمي

در جراحي باز آنوريسم بخش آسيب ديده را از آئورت حذف و آن را با يك لوله مصنوعي جايگزين مي كنند. اين جراحي نوع استاندارد و رايج جراحي آنوريسم آئورت است.

در اين روش يك برش بزرگ در شكم يا قفسه سينه ايجاد مي شود و در طول عمل جراحي، آنوريسم حذف مي گردد.

پس از آن، بخشي از آئورت با موادي مانند داكرون يا تفلون پيوند زده مي شود.

اين عمل نياز به بيهوشي عمومي دارد. عمل جراحي ۳ تا ۶ ساعت طول مي كشد و دوره نقاهتي كه بايد در بيمارستان طي شود، ۵ تا ۸ روز است.

در اغلب موارد زمان لازم براي بهبودي كامل و بازگشت به فعاليت هاي روزانه پس از عمل جراحي باز قفسه سينه و شكم، يك ماه است.

جراحي اندوواسكولار

در اين روش جراحي، آنوريسم برداشته نمي شود. بلكه توسط استنت گرفت ها و يا تكنولوژي جديد استنت گرافت آنوريزم، مسير عبور جريان خون احيا مي گردد.

همچنين فشار مضاعف بر روي ديواره ي سرخرگ احساس نمي شود. اين امر از پارگي و دايسكشن سرخرگ جلوگيري مي كند.

جراح ابتدا يك كاتتر را به داخل سرخرگ در كشاله ران (قسمت بالايي ران) مي برد. سپس با استفاده از اشعه ي ايكس براي ديدن عروق، جراحي پيوند به آئورت را انجام مي دهد.

بعد از آن پيوند، داخل آئورت گسترش داده شده و در جاي خود به يك كانال پايدار براي جريان خون تبديل مي شود. پيوند بخش ضعيف شده آئورت را تقويت مي كند. اين كمك مي كند تا از پارگي آنوريسم جلوگيري شود.

در اين روش درماني از بيهوشي عمومي استفاده مي شود و نسبت به جراحي باز بسيار ساده تر است.

فتق شکمی

فتق یک بیماری شکمی است و زمانی‌ پیش میاید که لایه ‌های درونی‌ عضلات شکمی ضعیف شده باشند. که این امر منجر به پارگی یا کشیدگی بیش از حد در ناحیه جداره شکم یا دیافراگم می گردد.

یکی از رایج ترین علائم فتق، وجود یک برآمدگی دردناک و قابل مشاهده در ناحیه شکم است. همراه شدن این بیماری با تب و حالت تهوع نشانه عارضه دار شدن این بیماری است.

فتق ممکن است بر اثر وارد شدن فشار زیاد به قسمت های دیواره شکم، افزایش سن، جراحت، یک برش یا زخم کهنه یا یک ضعف مادر زادی به وجود آید.

هر کس ممکن است در هر سنی به فتق دچار شود. در بیشتر موارد فتق در کودکان مادرزادی و در بزرگسالان به دلیل یک ضعف طبیعی یا فشارناشی از بلند کردن جسم سنگین، سرفه مداوم، مشکل در اجابت مزاج یا دفع ادرار است.

روش های معاینه و تشخیص فتق

• در حالت ایستاده کیسه فتق قابل لمس است. در نتیجه پزشک از بیمار می‌خواهد که بایستد و سرفه کند یا زور بزند. این کیسه‌های کوچک در حالت سرفه یا زور زدن به دست پزشک ضربه میزنند و قابل تشخیص‌ هستند.

• در فتق ‌های دیافراگمی و درونی‌ که علائم و نشانه های بیرونی ندارند، معاینه و تشخیص به وسیله گاستروسکپی-آندوسکوپی معده و سونوگرافی انجام می شود. در روش سونوگرافی پزشک میتواند نوع و محل دقیق فتق را تشخیص بدهد.

• همچنین رادیوگرافی و سی‌ تی‌ اسکن نیز پزشک را در چگونگی و محل دقیق فتق یاری می‌کند.

درمان فتق شکمی

روش درمانی هر فرد به اندازه فتق و شدت علائم آن بستگی دارد. بر این اساس روش های درمانی که برای فتق های شکمی وجود دارد؛ شامل تغییر رویه ی زندگی، مصرف برخی دارو ها و جراحی است.

درمان قطعی این بیماری جراحی است. رعایت برخی نکات و مصرف داروها فقط علائم بیماری را کاهش می دهند و به روند بهبودی کمک می کند.

جراحی

پزشک جراح روش جراحی مناسب را با توجه به عواملی مانند سن بیمار، نوع فتق، شرایط عمومی، سلامت بیمار و … تعیین می کند. که شامل دو روش جراحی باز و استفاده از لاپاراسکوپی است.

جراحی باز

این روش عمومی‌ترین روش در جراحی فتق است. جراح در آن با ایجاد یک برش چند سانتی بر روی شکم، در قسمتی از بالای توده فتق، می تواند به نواحی داخلی دسترسی داشته باشد و عمل ترمیم فتق را به پایان برساند. سپس ترمیم پوست با چسب یا بخیه انجام می‌شود.

این روش اغلب برای بیماران جوان و فتق های کوچک کاربرد دارد. این روش با بیهوشی کامل با بی حسی موضعی انجام می گردد. در این روش احتمال عود یا بروز مجدد بیماری بسیار زیاد است.

لاپاراسکوپی

در روش لاپاراسکوپی، برشی بر روی شکم انجام نخواهد شد. جراح تنها با ایجاد حفره‌های کوچکی (معمولاً ۳ عدد) و به کمک ابزار خود و دوربینی که در اختیار دارد عمل فتق را انجام می دهد.

در این روش احتمال ابتلا به انواع عفونتها، خونریزی مداوم و درد های مزمن کاهش می یابد. اما انجام لاپاراسکوپی می تواند ریسک آسیب به سایر نواحی بدن را افزایش دهد. بنابراین این عمل باید تنها توسط پزشکی متخصص و مجرب صورت گیرد.

این روش مناسب فتق هایی است که مرتباً تکرار می شوند. این جراحی توسط بیهوشی کامل انجام می گیرد و معمولاً عمل به مدت یک ساعت به طول می انجامد.

مقایسه جراحی باز و روش لاپاراسکوپی فتق

جراحی باز به دوره استراحت بیشتری نیاز دارد و ممکن است مجبور شوید تا ۶-۹ هفته پس از عمل استراحت کنید. در حالی که عمل لاپاروسکوپی طول درمان و استراحت کوتاه تری دارد. اما امکان بازگشت فتق در عمل لاپاروسکوپی بیشتر است.

راه پیشگیری از بروز مجدد فتق

جهت جلوگیری از بازگشت این بیماری بهتر است ناحیه ی عمل شده را توسط مش یا توری کوچک پلاستیکی ببندید. این روش علاوه بر پیشگیری از عود مجدد، می تواند سبب ترمیم سریع تر بخیه ها شود.

رﮊیم غذایی مناسب پس از عمل فتق شکم

می بایست تا عصر روز عمل چیزی خورده نشود تا دستگاه گوارش فرصت لازم برای رسیدن به شرایط قبل از عمل را پیدا کند.

سپس می توان مایعات غذاهای سبک مثل سوپ و همچنین غذاهایی که باعث جلوگیری از یبوست می شوند را مصرف کنید. این غذاها شامل سالاد و سبزیجات و میوه جات( نه آبمیوه) هستند.

اغلب گردن دردهائی که در اثر فعالیت ایجاد می شوند ، بعلت حرکات تکراری و طولانی مدت عضلات گردن ، تاندون ها ، لیگامان ها ، استخوان یا مفاصل هستند. کشیدگی بیش از حد عضلات ، آسیب لیگامان ها ، اسپاسم عضلات یا التهاب مفاصل گردن نیز از جمله علل این مشکلات بشمار میروند.

خمیده کردن سر رو به جلو و انجام کار های طولانی مثل مطالعه ، کار ، تماشای تلویزیون ، مکالمه ی تلفنی و…بدون دقت و در وضعیت های بد بدن هم ازعلت های شایع گردن درد می باشد.

استفاده از بالش های خیلی بزرگ و بلند ، یاخیلی کوتاه ، خوابیدن روی شکم در حالی که گردن کاملا چرخیده یا پائین افتاده است ، گذاشتن سر بر روی دست ها یا آرنج ( اصطلاحا وضعیت متفکرانه ) برای مدت زیاد ، کار طولانی مدت در حالت ایستاده مثلا نقاشی سقف ، یا ورزش های سنگین دست ها یا شانه ها و سایر کارهائی که درسطحی بالاتر از بدن هستند و تمرکز بیش از حد نیز باعث گردن درد می شوند.

فشار بیش از حد می تواند یک یا چند گروه از عضلاتی را که سر ، گردن و شانه ها را به هم مرتبط کرده اند درگیر کند و بصورت سفتی و دردناکی آنها تظاهر کند.

دردهای ریشه ای یا انتشاری معمولا در ناحیه دست احساس می شوند یعنی می توانند در شانه، بازو، ساعد و کف دست باشند.

این نوع درد در بالای دست به صورت احساس برق گرفتگی و کوفتگی است و هرچه بیشتر به نوک انگشتان نزدیک تر می شویم، از میزان آن کاسته و علایم بی حسی آشکار می شود یعنی وقتی بین انگشت سبابه و شست بیمار کاغذی قرار می دهیم، به راحتی می توانیم کاغذ را از بین انگشتانش خارج کنیم.

پزشک از روی انگشت بی حس شده می تواند پی ببرد که آسیب به کدام ریشه عصبی وارد شده است. مثلا بی حسی انگشت وسط به معنای صدمه روی ریشه هفتم و بی حسی انگشت کوچک، نشانه صدمه به ریشه هشتم گردن است.

سندرم دنده گردنی

سندرم دنده گردنی به علت رشد مادرزادی بیش از حد استخوانی در زایده عرضی مهره گردنی ۷ می باشد . این وضعیت در اغلب موارد بویژه در جوانان موجب بروز علائم بالینی نمی شود اما در سنین بالاتر که بتدریج شانه ها افتاده تر می شوند ممکن است موجب علائم بالینی شود .

دنده گردنی

دنده گردنی در بسیاری از موارد بی علامت می باشد .

اما در موارد علامتدار علایم به صورت زیر دیده می شوند :

*علائم عصبی : شامل علائم حسی و حرکتی می باشند . علائم حسی شامل درد و احساس کرختی و گزگز در ساعد و دست می باشد که در سمت داخلی ساعد مشخص تر بوده اغلب با تغییر دادن وضعیت بازو به طور موقت برطرف می شود .

علائم حرکتی نیز به صورت ضعف پیشرونده دست به همراه اشکال در انجام حرکات ظریف می باشد . علاوه بر این ممکن است عضلات دست دچار آتروفی (تحلیل ) شوند .

*علائم عروقی : بصورت سیاه شدن نوک انگشتان دست تا سیاه شدن ساعد می باشد . نبض شریان مچ دست ممکن است ضعیف بوده یا آنکه وجود نداشته باشد .

درمان : درمان به شدت علائم و نشانه های بیمار بستگی داشته و به دو صورت می باشد .

۱ ) در موارد خفیف و متوسط :

تجویز ورزش های مناسب برای تقویت عضلات ناحیه گردن و شانه

داروهای برطرف کننده درد و بی حسی و گزگزتوسط متخصص طب فیزیکی

فیزیوتراپی جهت کاهش درد و بهبود علایم بیماری

۲ ) در مواردی که بیمار به درمان های فوق جواب ندهد و یا علایم از ابتدا بسیار شدید و ناتوان کننده باشد می توان جراحی برای برداشتن زایده استخوانی را در نظر گرفت

گروهی از دانشمندان انگلیسی در بررسی های خود نشان داده اند که مصرف برخی از داروهای ضد دیابت می تواند خطر انسدادهای قلبی عروقی را افزایش دهد.

به گزارش پایگاه خبر رسانی مهر، دانشمندان انگلیسی که نتایج بررسی های خود را در مجله “درمان دیابت” منتشر کرده اند، اظهار داشته اند که دو داروی “آوادیا” و “آکتوس” که سال گذشته برای بیماران دیابتی مبتلا به اضافه وزن تجویز می شد، پس از ۲۶ ماه مصرف در یک پنجاهم بیماران باعث بروز انسدادهای قلبی عروقی شده است. به نوشته روزنامه گاردین، به تازگی یک آژانس دولتی آمریکایی امنیت این دو دارو را تضمین کرده و کمیسیونی کارشناسی به منظور ادامه فروش داروی “آواندیا” تشکیل داده است. بنابراین گزارش، آواندیا را یک شرکت انگلیسی و “آکتوس” را یک شرکت دارویی ژاپنی تولید کرده است.

سرپرست دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه ۹۴ درصد انسدادهای عروقی و شریان‌های چشم که می‌تواند باعث کاهش دید و یا نابینایی در بیمار شود ناشی از فشار خون است، اظهارکرد: دیابت، بیماری‌های خونی و بیماری‌های بافت ایمنی از دیگر عواملی هستند که باعث انسدادهای عروقی و شریانی چشم می‌شوند.

به گزارش خبرنگار «سلامت» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر محمدرضا منصوری در همایش فشار خون که صبح امروز در سالن آمفی تئاتر دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شد، با بیان اینکه آمار فشار خون و دیابت نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا در حال افزایش است، عنوان کرد: زندگی بی‌تحرک و نوع غذاهایی که مردم مصرف می‌کنند در راس عوامل ابتلا به این دو بیماری خطرناک است.

وی ادامه داد: آمار دیابت در ایران بالاست و در استان یزد به ۱۴ درصد می‌رسد این در حالی است که آمار مبتلایان به دو بیماری دیابت و فشارخون در کشور حدود هفت درصد است.

این متخصص چشم با بیان اینکه فشار خون بر روی تمام ارگان‌های بدن از جمله چشم اثر می‌گذارد، گفت: شبکیه که حیاتش از طریق یک بافت عروقی تامین می‌شود از ابتلا به فشار خون بیشترین آسیب را می‌بیند.

وی با بیان اینکه تنگی عروق چشمی اولین عارضه‌ای است که در فشار خون نوع اول به وجود می‌آید، اظهارکرد: در مراحل پیشرفته‌تر خونریزی‌های نقطه‌ای، کاهش دید و نابینایی به سراغ فردی که مبتلا به فشار خون است خواهد آمد.

منصوری افزود: بسیاری از اوقات انسداد عروقی در هنگام شب اتفاق می‌افتد که علت آن کاهش فشار خون در ساعات پایانی روز است.

سرپرست دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه پس از بروز انسدادهای عروقی دیگر نمی‌توان کار خاصی برای بیمار انجام داد، عنوان کرد: در این گونه موارد وظیفه پزشک پایش وضعیت بیمار است تا بتواند علت بروز انسداد چشمی را یافته و درمان کند.

منصوری ضمن تاکید بر اینکه همواره پیشگیری بر درمان مقدم است، اظهارکرد: مسلما یکی از راهکارهای مهم پیشگیری از بروز انسدادهای عروقی چشم کنترل فشار خون است. البته لازم است در این خصوص فرهنگ‌سازی صورت پذیرد که امر دیر بازدهی است اما با استمرار آموزش و اطلاع رسانی میسر می‌شود.

توانمندی متخصصان مشهدی در تشخیص مشکلات عروق مغزی به روش آنژیوگرافی

متخصصان دانشگاه علوم پزشکی مشهد موفق به تشخیص مشکلات و انسدادهای عروق مغزی به روش آنژیوگرافی شدند.

استادیار گروه نورولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به اینکه استفاده از روش آنژیوگرافی به صورت گروهی و مشارکت با گروه مغز و اعصاب و آنژیوگرافی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام می شود اظهار داشت: در این روش با استفاده از آنژیوگرافی می توان عروق مسدود شده را شناسایی و درمان کرد.

دکتر پیام ساسان نژاد با اشاره به اینکه برای شناسایی و تشخیص آسیبهای مغزی از روشهای سی تی آنژیوگرافی، ام ار آنژیوگرافی و سونو آنژیوگرافی نیز استفاده می شود، خاطر نشان کرد: روش آنژیوگرافی عروق مغزی با توجه به شرایط بیمار و میزان تنگی های عروقی مورد استفاده قرار می گیرد و این روش اقدامی مطمئن برای تشخیص انسدادهای مغزی به شمار می رود.

وی با اشاره به اینکه دانشگاه علوم پزشکی مشهد پس از تهران دومین مرکز کشور به شمار می رود که از این روش استفاده می کند اظهار داشت: تشخیص مشکلات عروق مغزی به روش آنژیوگرافی در حال حاضر در کشورهای اروپایی و آمریکایی و در خاورمیانه نیز تنها در کشور ترکیه مورد استفاده قرار می گیرد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه این اقدام در حال حاضر در بیمارستان امام رضا(ع) مشهد با توجه به دستگاههای آنژیوگرافی پیشرفته موجود در این بیمارستان انجام می شود خاطر نشان کرد : با گسترش این روش علاوه بر تشخیص انسدادهای عروق مغزی به منظور پیشگیری از بروز سکته های مغزی امکان درمان و جلوگیری از ناتوانیهای طولانی مدت جسمانی نیز فراهم می شود.

گفتنی است: مرکز آموزشی پژوهشی و درمانی امام رضا(ع) به عنوان بزرگترین بیمارستان کشور در حال حاضر با دارا بودن دو دستگاه آنژیوگرافی پیشرفته و مطابق با استانداردهای جهانی در دو بخش مجزا روزانه علاوه بر ارائه خدمات به بیماران مجاور به بیماران زائر از دیگر استانهای کشور نیز خدمات ارائه می دهد

غده لنفاوی را گره لنفاوی نیز می گویند. غدد لنفاوی نقش مهمی در توانایی بدن برای مقابله با ویروس ها، باکتری ها و سایر علل بیماری ها دارد.

ورم و بزرگ شدن غدد لنفاوی در قسمت های گردن، زیر بغل، زیر چانه و کشاله ران دیده می شود.

در برخی موارد، گذشت زمان و کمپرس گرم (مثل حوله گرم) باعث بهبودی این ورم می شود. درمان بزرگی و ورم غدد لنفاوی عفونی بستگی به علت آن دارد.

علائم ورم غدد لنفاوی

دستگاه لنفاوی بدن شامل مجموعه ای از اندام ها (مثل طحال و غده تیموس)، رگ ها و تعداد زیادی غده یا گره لنفاوی است که در سراسر بدن وجود دارند (تصویر پایین).

غدد لنفاوی بیشتر در ناحیه سر و گردن وجود دارند. غدد لنفاوی که به طور مکرر دچار ورم می شوند، در این قسمت ها و نیز در زیر بغل و کشاله ران قرار دارند.

ورم و بزرگ شدن غدد لنفاوی نشان می دهد در یک محل از بدن، چیزی اشتباه است. وقتی برای اولین بار غدد لنفاوی ورم می کنند، شما متوجه علائم زیر می شوید:

– درد و سوزش غدد لنفاوی

– ورم و بزرگ شدن غدد لنفاوی به اندازه یک نخود یا لوبیا

بیشترین علت ورم غدد لنفاوی، ابتلا به یک بیماری عفونی به خصوص یک عفونت ویروسی مثل سرماخوردگی است

بسته به علت ورم غدد لنفاوی، علائم زیر نیز مشاهده می شوند:

– آبریزش بینی، گلودرد، تب و سایر علائم عفونت دستگاه تنفسی فوقانی

– ورم کلی غدد لنفاوی در سرتاسر بدن که می تواند نشان دهنده ابتلا به یک بیماری عفونی مثل ایدز، مونونوکلئوز و یا یک اختلال خودایمنی مثل لوپوس یا آرتریت روماتوئید باشد.

– ورم دست یا پا نشان می دهد ورم یک غده لنفاوی خیلی دور از سطح پوست که حس نمی شود، باعث انسداد و گرفتگی سیستم لنفاوی بدن شده است.

– رشد سریع، دائمی و شدید غدد لنفاوی می تواند علامت تومور باشد.

– تب

– تعریق شبانه (عرق کردن در خواب شب)

زمان مراجعه به پزشک

ورم غدد لنفاوی زمانی از بین می رود که بیماری زمینه ای مثل عفونت که باعث بروز آن شده است، درمان شود.

اما اگر این مشکل شما را نگران کرده است و یا اگر ورم غدد لنفاوی شما ویژگی های زیر را دارد، نزد پزشک بروید:

– غدد لنفاوی بدون دلیل مشخصی ورم کنند.

– غدد لنفاوی به مرور بزرگ تر می شوند و یا این ورم دو تا چهار هفته ادامه دارد.

– موقع فشار دادن غدد احساس می کنید سفت هستند و یا حرکت نمی کنند.

– ورم غدد لنفاوی با تب، تعریق در خواب شب یا کاهش وزن بی دلیل همراه است.

– ورم غدد لنفاوی با گلودرد، یا سختی قورت دادن غذا یا دشواری نفس کشیدن همراه است.

اگر بدانید که سیستم دفاعی بدن برای مبارزه با عفونت‌ها از مکانیسمی کمک می‌گیرد که حاصل آن تجمع گلبول‌های سفید خون درغدد لنفاوی بدن است،دیگر از بزرگ و دردناک شدن این غده‌ها که بیشتر در ناحیه گردن، زیر بغل و کشاله ران تجمع دارد، نگران نمی‌شوید. البته غدد لنفاوی در پاسخ به عفونت در ناحیه‌ای دورتر متورم می‌شود. مثلا عفونت شست پا یا دست ممکن است به ورم غدد لنفاوی زیر بغل و کشاله ران منجر شود.

نکته مهمی که می‌تواند ترس از غدد لنفاوی متورم شده را کاهش دهد، آن است که ورم این غده‌ها بیشتر در ناحیه گردن اتفاق می‌افتد که می‌تواند ناشی از سرماخوردگی‌های ویروسی یا باکتریایی، عفونت سینوس‌ها، گوش، پوست، عفونت دندان، بیماری‌های انگلی و حتی بیماری‌هایی چون سل باشد.

تورم مکرر غدد لنفاوی در کودکان

دکتر عبدی در گفت‌و‌گو با جام‌جم بزرگی غدد لنفاوی زیر فکی و گردنی زیر دو سانتی‌متر را در کودکان به‌دلیل ابتلای مکرر به سرماخوردگی و گلو‌دردهای چرکی طبیعی می‌داند و تاکید می‌کند: تورم غدد لنفاوی در کودکان معمولا نگران‌کننده نیست، حتی تورم غدد لنفاوی زیر بغل و کشاله ران نیز در افراد جوان به دلیل بی‌توجهی نسبت به بروز زخم‌های ناشی از فعالیت‌های شغلی در ناحیه دست و پاها زیاد اتفاق می‌افتد. چرا که معمولا تورم غدد لنفاوی معمولا در نواحی اطراف و کمی دورتر از ناحیه آسیب‌دیده بدن رخ می‌دهد. البته این تورم‌ها در صورتی که جراحتی در بدن وجود داشته باشد و با تب و کم خونی نیز همراه نباشد، بی‌خطر تلقی می‌شود.

بیماری‌های عفونی، غدد لنفاوی را متورم می‌کند

جالب است بدانید که بیش از دوسوم غدد لنفاوی به علت‌هایی که تشخیص داده نمی‌شود، متورم می‌شود. در بقیه موارد نیز بیماری‌های عفونی که شایع‌ترین آن بیماری‌های ویروسی چون سرماخوردگی، آنژین چرکی گلو، بیماری‌های انگلی ناشی از مصرف گوشت‌های نیمه پخته در انواع کباب‌ها و نیز بیماری‌های منتقل شده از حیواناتی چون گربه به انسان است. حتی بیماری‌هایی چون سل و سیفلیس نیز می‌تواند با عوارضی چون ورم غدد لنفاوی گردن و ران همراه باشد.

دکتر عبدی با تاکید بر این‌که ارزیابی اولیه غدد لنفاوی متورم از لحاظ وجود بیماری‌های همراه با عفونت در شخص و وجود زخم‌هایی در اطراف غدد در تشخیص علت بروز آن بسیار اهمیت دارد، می‌گوید: داشتن نشانه‌هایی از گلو درد، خستگی، کاهش وزن یا داشتن تماس با حیوانات، تماس‌های جنسی مشکوک و نیز مصرف برخی داروهای ضد تشنج می‌تواند بزرگی غدد لنفاوی را با علت‌هایی مشخص و قابل درمان توجیه کند.

این متخصص بیماری‌های عفونی با اشاره به این‌که غدد لنفاوی دو دسته است و به غدد لنفاوی محیطی چون گردن، زیر بغل و ران پا و غدد مرکزی چون غدد لنفاوی طحال، شکم و قفسه سینه تقسیم می‌شود، می‌گوید: بررسی غدد لنفاوی مرکزی نیز در صورتی که تورم غدد لنفاوی محیطی بدون علت و نشانه‌های شایع باشد و شخص نیز بیش از ۵۰ سال داشته باشد از طریق سونوگرافی و نمونه‌برداری ضروری است؛ زیرا بزرگ شدن غدد لنفاوی طحال، قفسه سینه یا شکم در برخی موارد می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌های خطرناک و بدخیم باشد.

از درمان ساده تا تخصصی

از آنجاکه تورم غدد لنفاوی معمولا ناشی از یک عفونت است، درمان آن به درمان عامل بیماری مربوط می‌شود. یعنی با درمان گلو دردهای چرکی، سرماخوردگی و زخم‌هایی که ممکن است در ناحیه دست و پا ایجاد شده باشد، تورم و درد غدد لنفاوی بهبود می‌یابد. فراموش نکنید که عفونت‌های پوست سر، شقیقه، صورت، دندان و عفونت‌های سینوس و گوش باعث تورم غدد لنفاوی می‌شود که در صورت تشخیص درست محل عفونت از سوی متخصص، درمان آن مشکل نخواهد بود، اما در ساده‌ترین اقدام، گرم کردن محل متورم شده به کاهش درد ناشی از آن کمک می‌کند؛ اما فراموش نکنید غدد لنفاوی که بزرگ، سفت و تورم آن بدون علت است نیاز به پیگیری تخصصی و سریع دارد.

تشخیص و درمان تنگی دریچه آئورت

تنگی‌ دریچه  آئورت مهم‌ترین بیماری دریچه‌ای قلب در کشورهای توسعه‌یافته است که بیشتر  افراد بالای ۶۵ سال را مبتلا می‌سازد.. تنگى دژنراتیو (دریچه‌هاى شدیداً کلسیفیه) شایع‌ترین علت تعویض دریچهٔ آئورت در بزرگسالان است. بسیاری از بیماران دچار تنگی بی‌علامت آئورت، مبتلا به بیماری‌های قلبی‌ـ‌عروقی همزمان نظیر فشار خون بالا، فیبریلاسیون دهلیزی و بیماری شریان کرونر نیز هستند که این موارد را هم باید با دقت ارزیابی و درمان کرد. تنگی دریچه آئورت با  عوارض و مرگ و میر بیشتری نسبت به دیگر بیماری‌های دریچه‌ای قلب همراه است.

تنگی ائورت

تنگى آئورت در جوانان به احتمال زیاد یک مشکل مادرزادى است (دریچه آئورت دو لتی). بروز تنگی قابل‌توجه آئورت در افراد مبتلا به دریچه آئورت دو لتی مادرزادی زودتر رخ می‌دهد. با وجودی که میزان بقا در بیماران بی‌علامت نرمال است اما پس از ظهور علایم به طور چشمگیری کاهش می‌یابد.

پاتوفیزیولوژی و سیر طبیعی

آسیب‌شناسی تنگی آئورت شامل فرآیندهایی شبیه به آترواسکلروز عروقی  است  بنابراین تمام عوامل خطر بیماری عروقی قلب، جز عوامل خطر بیماری تنگی آئورت محسوب می شوند.

سیر طبیعی تنگی آئورت شامل یک دوره نهفته طولانی است که طی آن تشدید پیشرونده انسداد خروجی بطن چپ منجر به تغییرات هیپرتروفیک در بطن چپ می‌شود. با کاهش سطح دریچه آئورت به کمتر از نصف اندازه طبیعی آن، اختلاف فشار قابل‌توجهی بین بطن چپ و آئورت صعودی (در اکوکاردیوگرافی یا اندازه‌‌گیری مستقیم حین کاتتریزاسیون قلبی) ایجاد می‌شود. این تغییر بیانگر افزایش جبرانی فشارهای بطن چپ است که به حفظ فشار سیستمیک مناسب کمک می‌کند. یکی از پیامدهای این وضعیت، بروز هیپرتروفی ( افزایش ضخامت عضله قلبی) بطن چپ و سپس اختلال کارکرد دیاستولی و افزایش مقاومت در برابر پر شدن بطن چپ است. بنابراین، برای پرشدگی کافی بطن چپ در دیاستول و کمک به برقراری حجم ضربه‌ای کافی، باید انقباض دهلیز چپ  با قدرت انجام گیرد. افزایش قدرت انقباض کلی میوکارد و تقویت پیش بار با افزایش انقباض دهلیزی سبب حفظ کارکرد سیستولی بطن چپ می‌شود و در واقع بیمار در وضعیت بی‌علامت باقی می‌ماند.

تنگی آئورت

طی دوران نهفته بدون علامت، هیپرتروفی بطن چپ و تقویت پیش‌بار توسط دهلیز، افزایش پس‌بار ناشی از تنگی آئورت را جبران می‌کند. با تشدید بیماری، فرآیندهای جبرانی کفایت خود را از دست می‌دهند و سبب بروز علایم نارسایی قلب، آنژین یا سنکوپ می‌شوند. با تشدید تنگی آئورت و کاهش سطح دریچه آئورت به یک سانتی‌متر مربع یا حتی کمتر، ممکن است تغییرات کارکرد بطن چپ دیگر برای غلبه بر انسداد جریان خروجی و حفظ عملکرد سیستولی (حتی در صورت همراهی با افزایش پیش‌بار) کافی نباشد.

نقص به وجود آمده در کارکرد سیستولی، چه به تنهایی و چه همراه با اختلال کارکرد دیاستولی، ممکن است به بروز بالینی نارسایی قلب منجر شود. همچنین هیپرتروفی پیشرونده بطن چپ بر اثر تنگی آئورت منجر به افزایش نیاز میوکارد به اکسیژن ( و در نتیجه ایسکمی قلبی) می‌شود؛ همزمان، هیپرتروفی میوکارد ممکن است موجب فشار بر روی شریان‌‌های کرونری داخل عضله قلب شود که مسئول خونرسانی هستند و این می‌تواند حتی در غیاب بیماری عروق کرونر، سبب بروز آنژین (درد قلبی) شود. به علاوه، با شدت یافتن تنگی آئورت، برون‌ده قلب دیگر با فعالیت کردن افزایش بیشتری پیدا نمی‌کند. در این شرایط، افت مقاومت عروق سیستمیک که به طور طبیعی با انجام فعالیت ایجاد می‌شود ممکن است موجب افت فشارخون و سنکوپ فعالیتی  شود. بروز برخی آریتمی ها می تواند موجب سنکوپ استراحتی شود.

گرفتگی عروق کاروتید بیماری است که در آن یک ماده مومی به نام پلاک در داخل شریان های کاروتید ایجاد می شود. شما دو شریان کاروتید معمولی، یکی در هر طرف گردن دارید. هر کدام از آن ها به شریان های داخلی و خارجی کاروتید تقسیم می شوند.

شریان های کاروتید داخلی، خون غنی از اکسیژن را به مغز شما منتقل می کنند. شریان های کاروتید خارجی خون غنی از اکسیژن را به صورت، پوست سر و گردن می رسانند.

گرفتگی عروق کاروتید بیماری جدی است زیرا می تواند باعث سکته مغزی شود. اگر جریان خون به مغز شما متوقف شود، سکته مغزی رخ می دهد. اگر جریان خون بیش از چند دقیقه قطع شود، سلول های مغز شروع به مردن می کنند و بخش هایی از بدن که در کنترل این سلول ها هستند از کار می افتند. سکته مغزی می تواند باعث آسیب مغزی ماندگار شود. ناتوانی دراز مدت، مانند مشکلات بینایی یا گفتاری یا فلج (عدم توانایی حرکت دادن اندام) یا مرگ از عوارض جانبی سکته مغزی است.

برای اطلاع از علل، عوامل خطر، نشانه ها، تشخیص و روش های درمان گرفتگی عروق کاروتید با ما تا انتهای این مطلب مجله پیام سلامت همراه شوید.

چه عواملی باعث گرفتگی عروق کاروتید می شوند؟

به نظر می رسد گرفتگی عروق کاروتید هنگامی شروع می شود که آسیب به لایه های داخلی شریان های کاروتید رخ دهد. عوامل عمده ای که باعث آسیب می شوند عبارتند از:

سیگار کشیدن

سطح بالایی از چربی های خاص و کلسترول در خون

فشار خون بالا

سطح بالای قند در خون به دلیل مقاومت به انسولین یا دیابت

هنگامی که آسیبی در بدن اتفاق می افتد، بدن شما فرایند بهبود را آغاز می کند. این فرایند ممکن است موجب ایجاد پلاک شود و به شریان ها آسیب برساند. پلاک موجود در یک شریان می تواند جدا شده و در جریان خون حرکت کند. اگر تکه های پلاکت ها به محل آسیب برسانند ممکن است با هم ترکیب شوند و لخته خون ایجاد کنند.

ایجاد لکه های پلاک یا خون می تواند به شدت شریان ها را محدود یا مسدود کند. این گرفتگی، جریان خون غنی از اکسیژن را که به مغز متصل می شود قطع کرده و موجب سکته مغزی می شود.

چه کسی در معرض خطر ابتلا به گرفتگی عروق کاروتید قرار دارد؟

عوامل اصلی خطر گرفتگی عروق کاروتید که در زیر آورده شده اند، عوامل اصلی خطر بیماری های قلبی عروقی (بیماری عروق کرونر) و بیماری شریان محیطی نیز هستند.

دیابت

با وجود این بیماری سطح قند خون بدن خیلی بالا است. زیرا بدن انسولین را به اندازه کافی تولید نمی کند یا انسولین را به درستی مصرف نمی کند. افرادی که مبتلا به دیابت هستند، نسبت به افرادی که دیابت ندارند، چهار برابر بیشتر به گرفتگی عروق کاروتید مبتلا می شوند.

سابقه خانوادگی آترواسکلروز

افرادی که سابقه خانوادگی آترواسکلروز دارند، بیشتر احتمال دارد که به بیماری شریانی کاروتید مبتلا شوند.

فشار خون بالا

فشار خون بالا به فشاری گفته می شود که به صورت مداوم بیش از ۱۴۰/۹۰ میلی متر جیوه است. اگر دیابت یا بیماری مزمن کلیوی دارید، فشار خون بالای ۱۳۰/۸۰ میلی متر جیوه یا بالاتر پرفشاری تعریف می شود. (میلی متر جیوه واحد مورد استفاده برای اندازه گیری فشار خون است.)

کمبود فعالیت بدنی

نشستن بیش از حد و عدم انجام فعالیت های هوازی می تواند سایر عوامل خطر گرفتگی عروق کاروتید مانند کلسترول خون، فشار خون بالا، دیابت و اضافه وزن و چاقی را بدتر کند.

سندرم متابولیک

سندرم متابولیک نام یک گروه از عوامل خطر است که خطر ابتلا به سکته مغزی و سایر مشکلات مانند دیابت و بیماری قلبی را افزایش می دهد. پنج عامل خطر سندرم متابولیک عبارتند از:

چاقی شکمی

تری گلیسیرید بالا (نوعی از چربی موجود در خون)

کلسترول HDL پایین

فشار خون بالا

قند خون بالا

اگر حداقل سه مورد از این عوامل خطر متابولیک را دارید، یعنی به سندرم متابولیک مبتلا هستید.

درمان و جراحی زخم پای دیابتی همیشه لازم نیست گاهی اوقات به ساگی می توان از این بیماری پیشگیری نمود. دیابتی‌ها باید توجه داشته باشند در مقایسه با سایر افراد مشکلات بیشتری در رابطه با پاهایشان دارند که می‌تواند منجر به عفونت‌های خطرناک شود. نکات زیر به شما کمک می‌کند تا نشانه‌های عفونت پا را بشناسید و در مراحل اولیه اقدامات پیشگیرانه را برای جلوگیری از پای دیابتی انجام دهید.

پای دیابتی از دو راه ایجاد می‌شود:

۱– نقش صدمه به اعصاب (نوروپاتی) در پای دیابتی

به طور عادی، اگر پای ما صدمه ببیند یا عفونتی به وجود بیاید، درد برای ما هشداری است تا برای شرایط خطر آماده باشیم و سریعتر به پزشک مراجعه کنیم. در دیابت اعصاب پا تحت تاثیر قرار می‌گیرد و درد کمتری در پاها احساس می‌شود. یعنی افراد دیابتی ممکن است درد ناشی از یک بریدگی کوچک یا تاول را، احساس نکنند.

احساس کرختی یا سوزن سوزن شدن می‌تواند نشان عدم خون‌رسانی کافی عضو باشد.

۲– نقش سختی دیواره عروق (واسکولوپاتی) در پای دیابتی

– در دیابت، عروق پا نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرند و سخت و تنگ می‌شوند. بنابراین حجم خون کمتری را به سمت پاها هدایت می‌کنند.

– از نشانه‌های اختلال در خون‌رسانی پا، سرد شدن، رنگ پریدگی و کبود شدن پاها خصوصا انگشتان است.

– بریدگی‌ها اگر درمان نشوند، عفونت کرده و می‌تواند باعث سیاه شدن (گانگرن) پا شود. سیاه شدن پا ضایعه‌ای است که در صورت عدم درمان منجر به قطع کردن پا می‌شود، تا آسیب به بخش‌های بالاتر و سالم‌تر منتقل نشود.

در بیماران دیابتی که اعصاب و عروق با هم درگیرند، حتی زخم‌های کوچک هم باید مهم تلقی شوند، چون ممکن است سریعا عفونت گسترش پیدا کرده و تمام طول پا و حتی کل بدن را درگیر کند.

– قرمزی، تعریق و داغ شدن پا از نشانه‌های عفونت هستند. وقتی خون کمتری به پا برسد، پا به اندازه کافی اکسیژن و غذا دریافت نمی‌کند و نمی‌تواند در مقابل عفونت‌ها جنگیده و خوب ترمیم شود.

– مهم‌ترین روش برای پیشگیری از آسیب‌ پاها، حفظ سطح قند خون در محدوده طبیعی، تغذیه صحیح، ورزش و رعایت بهداشت فردی است.

اگر شما یک بیمار دیابتی هستید، حتما روزانه پاهایتان را معاینه کنید تا مشکلات کوچک را بیابید و اجازه ندهید به آسیب‌های جدی تبدیل شود. با روش‌های ساده شست‌وشو و درمان‌های موضعی، می‌توانید آنها را رفع کنید.