سرطان پستان یا سرطان سینه چیست ؟

سرطان پستان یک تومور بدخیم است که در سلولهای سینه شکل می گیرد. اگر چه اغلب در زنان یافت می شود، مردان نیز می توانند به سرطان سینه مبتلا شوند. تعدادی از نشانه های مرتبط با سرطان سینه وجود دارد، اما اولین علامت قابل توجه این است که اغلب یک توده یا ناحیه بافت پستان ضخیم است. یک توده در پستان لزوما به این معنی نیست که شما سرطان دارید بیشتر توده های سینه سرطانی نیستند. با این حال، همیشه بهتر است که آنها را با دکتر خود بررسی کنید.

درمان سرطان سینه

درمان سرطان پستان ممکن است شامل جراحی، اشعه، شیمی درمانی، هورمون درمانی، درمان هدفمند یا درمان با استخوان باشد.

علل ایجاد سرطان پستان

موسسه ملی سرطان (NCI) خاطرنشان می کند که حدود ۱۲٫۴ درصد زنان در معرض ابتلا به سرطان سینه در طول عمر خود هستند. در سرتاسر جهان، سرطان سینه شایع ترین شکل سرطان در زنان است.

رابطه دوران شیردهی با سرطان پستان

اخیرا دکتر چارلز Clevenger و تیم، در مرکز سرطان Massey Cancer University of Virginia Commonwealth در ریچموند، دریافتند که آنزیم که در نهایت در تولید شیر مادر دخیل است نیز ممکن است نقش مهمی در توسعه سرطان سینه ای داشته باشد.

ارتباط کمبود ویتامین D (دی) با سرطان پستان

مطالعات جدیدی از شواهد به دست آمده از برزیل جمع آوری شده ، که نشان می دهد زنانی که مبتلا به کمبود ویتامین ِD می باشند بعد از شروع یائسگی، احتمال ابتلا به سرطان سینه در آنها افزایش می یابد.

سایر علل در ایجاد این نوع سرطان

بعضی از عوامل اصلی خطر سرطان پستان عبارتند از ، پیشرفت سن و چاقی بعد از یائسگی.

جراحی لاپاراسکوپی کیسه صفرا

عمل جراحی کیسه صفرا بطور کلی به دو روش باز و لاپاراسکوپی کیسه صفرا انجام می‌شود. در روش باز با برش پوستی معمولاً زیر دنده‌ها در سمت راست، کیسه صفرا و سنگها خارج می‌شود.

در روش لاپاراسکوپی چند سوراخ کوچک حدود ۵/۱-۱ سانتی‌متری در پوست شکم ایجاد شده و عمل جراحی از این طریق انجام می‌شود.

عمل جراحی کیسه صفرا خصوصاً در بین خانم‌ها بسیار شایع است و با انجام این عمل جراحی علاوه بر از بین بردن درد از بروز عوارض ذکر شده و همچنین سرطان کیسه صفرا جلوگیری می‌شود.

مزایا و معایب برداشتن کیسه صفرا با لاپاراسکوپی

مهم‌ترین سوالی که در زمینه جراحی لاپاراسکوپی کیسه صفرا برای بیماران مطرح می‌شود، مزایا و معایب استفاده از این روش است. البته نباید انتظار داشته باشیم لاپاراسکوپی بدون عارضه باشد و هیچ مشکلی برای فرد ایجاد نکندو اینکه  برداشتن کیسه صفرا قطعا عوارضی خواهد داشت ولی در مقایسه با اعمال جراحی باز عوارض بسیار کمتری ایجاد خواهد کرد. در پایین بیشتر به این موضوع می پردازیم.

جراحی باز در مقایسه با لاپاراسکوپی کیسه صفرا

* به عنوان مثال چسبندگی یکی از مشکلاتی است که پس از عمل جراحی باز ممکن است برای فرد ایجاد شود، اما در لاپاراسکوپی چون شکم باز نمی‌شود، در معرض هوای محیط قرار نمی‌گیرد و بافت بدن با لوازمی که هنگام عمل استفاده می‌شود تماس ندارد، چسبندگی خیلی کمتری ایجاد می‌کند.

* در جراحی لاپاراسکوپی کیسه صفرا پس از ایجاد سوراخ های کوچک روی شکم (حداکثر ۴ سوراخ ۰٫۵-۱ سانتیمتری) و پر کردن داخل شکم با گاز co2، دوربین های مخصوص واردشکم شده و توسط وسایل و سیستم های پیشرفته عمل جراحی جهت بیماران انجام می شود. باتوجه باینکه در این روش  از دوربین های خاص استفاده می شود و ا مکان بزرگنمایی  تا ۱۸برابر وجود دارد، دید جراح بسیار بهتراز جراحی باز می باشد.

* یکی از فواید لاپاراسکوپی کیسه صفرا کوچک بودن اسکار عمل (جای زخم) است، به عنوان مثال اگر عمل جراحی بستن لوله‌های رحم به روش جراحی باز انجام شود، باید برش جراحی حداقل به اندازه هفت تا هشت سانتی‌متر ایجاد شود، اما در این روش با دو سوراخ نیم سانتی‌متری تا حداکثر یک سانتیمتری می‌توان عمل را انجام داد. با توجه به این که در روش لاپاراسکوپی اسکار عمل کوچک‌تر از جراحی باز است، انتظار می‌رود عوارض و مشکلات پس از عمل نیز کمتر باشد.

* از طرف دیگر در روش لاپاروسکوپی سیستم ایمنی بیمار کمتر مختل می شود و بیمار سریع تر به وضعیت فیزیولویک قبل از عمل برمی گردد و عفونت زخم کمتر می باشد. همچنین بیماران زودتر از بیمارستان ترخیص شده و سریع تر به کار برمی گردند.

* نهایتاًچون برش ها بسیار کوچک هستند درد بیمار پس از عمل کمتر است و از نظرزیبایی نیز نتایج بسیار بهتری دارد. این مسئله هم از نظر زیبایی به نفع بیمار است و هم به او کمک می‌کند پس از جراحی خیلی سریع‌تر به زندگی روزمره برگردد و کارهای عادی را از سر بگیرد.

درمان و یا جراحی زخم پای دیابتی

درمان و جراحی زخم پای دیابتی را متخصصان جراحی عروق انجام می دهند. در واقع برخی مواقع بهترین راه درمانی ممکن است جراحی باشد. در برخی موارد، زخم پای دیابتی بدتر می شود و به شدت عفونت می کنند و التیام پیدا نمی کنند.

در واقع عفونت پا گسترش پیدا کرده و به مفاصل و استخوان‌های مجاور سرایت خواهد کرد. در این صورت درمان زخم پای دیابتی حتی با مصرف یک دوره طولانی از آنتی بیوتیک‌ها نیز دشوار خواهد بود. معمولاَ بافت ناحیه پا نمی‌تواند زنده بماند و تنها راه حل این است که با جراحی زخم پای دیابتی قسمت عفونی شده را برداشت (قطع کردن اندام مربوطه).

دید کلی درباره ی مراقبت از پای دیابتی

ابتلا به دیابت با مزه (DM) سبب بروز عوارض گوناگون می شود بالا بودن مقدار قند در خون به مدت طولانی سبب بروز عوارضی در اعصاب، کلیه ها، چشم و رگ های خونی می گردد.

دیابت سبب کاهش توانایی بدن در مقابله با عفونت ها می شود. اگر دیابت به خوبی کنترل نشود تخریب ارگانها واختلال در سیستم ایمنی افزایش می یابد. از جمله عوارض جدی دیابت مشکلات پای دیابتی است. مشکلات شایع مرتبط با پا در افراد مبتلا به دیابت خیلی سریع به مشکلات حاد و جدی تبدیل می شوند.

تخریب سیستم عصبی درفرد مبتلا به دیابت ممکن است سبب بی حسی در پاها گردد. این تخریب می تواند ترشح طبیعی عرق و چربی که سبب لطافت ونرمی پوست می شوند را مختل کند. این عوامل دست دردست یکدیگر می توانند منجر به ایجاد فشار غیر طبیعی بروی پوست، استخوانها و مفاصل پا به هنگام راه رفتن گردند و این موضوع میتواند سبب ایجاد ترک و حتی زخم بروی پوست شود.

تخریب عروق خونی و اختلال در فعالیت سیستم ایمنی به علت دیابت موجب بروز اختلال در بهبود زخم ها می گردد. ایجاد عفونت باکتریایی در پوست ، بافت پیوندی، ماهیچه ها و استخوانها به دلیل اختلالات ذکر شده، تقویت میشود. این عفونت ها می تواند به گانگرن بیانجامند. به دلیل کاهش جریان خون، آنتی بیوتیک ها نمی توانند به راحتی به محل عفونت برسند. غالباً تنها درمان پای گانگرن شده، قطع آن عضو است . چنانچه عفونت وارد جریان خون شود، می تواند زندگی فرد را تهدید کند.

اگر چه امروزه در روشهای درمان پای دیابتی پیشرفتهای زیادی شده است، اما پیشگیری یعنی کنترل صحیح قند خون میتواند بهترین راه جلوگیری از عوارض دیابت باشد.

افراد مبتلا به دیابت باید درمورد چگونگی معاینات پا و چگونگی تشخیص علایم اولیه ی مشکلات پای دیابتی آموزش داده شوند.

بیماران باید در مورد مدیریت مراقبت های پا در خانه و نحوه ی تشخیص و زمان مراجعه به پزشک آموزش ببینند . همچنین باید از موارد اورژانس مراجعه به پزشک درمورد مشکلات حاد پا آگاهی یابند.

عوامل ایجاد پای دیابتی

چندین فاکتور مختلف می تواند سبب افزایش خطر ابتلا به مشکلات پای دیابتی و بروز عفونت درپاها شود:

• پوشش پا:کفش های نامناسب علت اصلی بروز مشکلات پای دیابتی می باشند:
• چنانچه نقاط قرمز یا دردناک ، تاول، پینه، میخچه یا نقاطی که دائماً درد داشته باشند درهنگام پوشیدن کفش ایجاد شود، باید در اسرع وقت کفش خود را تعویض نمایید.
• چنانچه بیماران به اختلالاتی نظیر صافی پا ، پینه ی پا و یا انگشتان چکشی مبتلا باشند باید از کفش های ویژه یا کفی های طبی خاص برای رفع این مشکل استفاده نمایند.
• تخریب عصب:افرادی که به مدت طولانی به دیابت مبتلا می باشند یا کنترل ضعیفی بر مقدار قند خون خود دارند بیشتر درمعرض تخریب اعصاب پا هستند. اصطلاح پزشکی این وضعیت نوروپاتی محیطی است:
• به دلیل تخریب عصب ، بیمار قادر به درک حس طبیعی در پاها نمی باشند همچنین ممکن است قادر به حس وضعیت پاها وانگشتان خود در هنگام راه رفتن و حفظ تعادل نباشد. هنگامیکه وضعیت اعصاب پا طبیعی باشد، فرد می تواند پاهای خود را حس کند و چنانچه کفش به پا فشار آورد یا در هنگام راه رفتن پای فرد پیچ بخورد، آنرا احساس کند.
• فرد مبتلا به دیابت قادر به حس جراحت های کوچک نظیر بریدگی ، خراش یا تاول در پا یا علایم غیر طبیعی نظیر پینه ، میخچه یا پیچ خوردگی پا نمی باشد. در افراد سالم تشخیص وجود سنگریزه در کفش به راحت است اما افراد مبتلا به دیابت قادر به درک وجود سنگریزه یا برجستگی در کفش خود نیستند ، بهمین علت ساییدگی اجسام خارجی موجود در کفش میتواند به راحتی منجر به ایجاد زخم در پا شود.
• گردش ضعیف خون: هنگامیکه دیابت به خوبی کنترل نشود، میتواند سبب سخت شدن سرخرگها یا آنرواسکلروز شود. هنگامیکه جریان خون در بافت مجروح ضعیف باشد، بهبود زخم به سختی صورت می گیرد.
• ترومای پا:هر گونه آسیب یا ضربه ای به پا می تواند سبب افزایش خطرات جدیدی در پای افراد دیابتی شود.

جراحى بیماری های تیروئید

هنگامی که غده تیروئید مبتلا به سرطان تیروئید شده باشد متخصصان جراحی آن را از طریق عمل جراحی تیروئید خارج خواهند کرد. البته در مواردی که حتی احتمال سرطان هم زیاد باشد، تیروئید باید برداشته شود. زمانی که اندازه غده تیروئید بسیار بزرگ شود، طوری که باعث فشار روی راه تنفس یا بلعیدن شود که در این حالت نیز جراحی تیروئید باید انجام شود، حتی اگر غده دچار سرطان نباشد.

جراحی غده تیروئید بدخیم

در صورت بدخیم بودن غده عمل جراحی تیروئید باید بسرعت انجام شود. خوشبختانه بیمار اگر به موقع عمل شود، احتمال درمان قطعی و ریشه کن شدن سرطان تیروئید وجود دارد. در صورت پشت سر انداختن درمان امکان برداشتن کامل غده سرطانی به صفر می رسد و همچنین موجب پخش شدن سلول های سرطانی در غدد لنفاوی و دیگر اعضای بدن مانند کبد ، ریه و استخوان می شود.

جراحی تیروئید آخرین راهکار

در پرکاری تیروئید زمانیکه مصرف دارو نتیجه موثر را ندهد ، کار به عمل جراحی تیروئید کشیده شده و جراحی می تواند بیماری را ریشه‌کن کرده و نیاز مصرف مداوم دارو را برطرف کند.

مشکلات شایع که تیروئید را تحت تاثیر می‌دهند عبارتند از:

کم کاری تیروئید ( هایپوتیروئیدی )

پرکاری تیروئید ( هایپرتیروئیدی )

بزرگی غده ی تیروئید ( گواتر )

توده های تیروئید

سرطان تیروئید

التهاب تیروئید ( تیروئیدیت )

پورت گذاری یا گذاشتن کاتتر پورت براى شیمى درمانى

پورت گذاری در کشورهای پیشرفته جهان برای شیمی درمانی بیماران از تخریب رگ‌های محیطی و ایجاد مشکلاتی بیشتر برای بیماران جلوگیری می کند. تزریق مکرر در افرادی که نیاز به شیمی درمانی دارند، باعث سوراخ کردن رگ های مختلف آنها و همچنین سوزش، درد و سرخی پوست بدن می شود که علاوه بر این موارد باعث از دست دادن رگ های محیطی و مشکلات جدیدی برای این بیماران می شود. یک لوله ی فلزی یا پلاستیکی زیر پوست فرد بیمار کاشته شده و از راه یک لوله به رگ مرکزی بدن وصل و تزریقات وریدی مثل شیمی درمانی به راحتی به وسیله آن انجام می گیرد.

محل پورت گذاری و کارگذاری کاتتر پورت

اگر کاتتر پورت در محل قفسه سینه قرار بگیرد بهتر است زیرا در حالت به عروق ژوگلولار و ساب کلاوین نزدیک خواهند بود. نوک کاتتر دقیقا در نقطه ورود ورید و ناکاو فوقانی به قلب قرار خواهد گرفت.

با استفاده از پورت می توان به راحتی به ورید های مرکزی دسترسی پیدا کرد. این پورت ها در زیر پوست قابل مشاهده و لمس نیستند و قطر آنها بیشتر از ورید های اطراف می باشد. برای پورت گذاری از ورید های ناحیه ی ترقوه و قلب بیشتر استفاده می شود.

جراحی پورت گذاری

جراحی پورت گذاری سرپایی می باشد که بعد از چند ساعت بیمار می تواند به منزل برگردد و در شرایطی استریل در اتاق عمل و با بی حسی موضعی زیر پوست کار گذاشته می شود و با استفاده از نخ قابل جذب از طریق شیوه پلاستیک بازسازی می شود.

اگر فرد بیمار به درستی از پورت مراقبت کند تا انتهای دوره شیمی درمانی و تا ماه ها در صورت لزوم قابل استفاده می باشد.

سرطان گوارش بیماری ای شایع و فراگیر

بهتر است قبل از پرداختن به جراحی سرطان دستگاه گوارش یک مقدمه ای از این سرطان داشته باشیم.

مقدمه

در ابتدا باید ذکر شود که متاسفانه اکثریت جامعه فکر می‌کنند این بیماری فقط برای دیگران پیش می‌آید و به همین دلیل نسبت به عوامل خطرساز آن بی‌اهمیت هستند. سرطان علت اصلی مرگ و میر در ایران است. در واقع منشا اصلی تبدیل شدن برخی سلول ها به سلول های سرطانی مبهم و متفاوت است، جالب است بدانید بیماری سرطان دستگاه گوارش تنها به ژنتیک متکی نمی‌باشد و در واقع سلول های بدن همه ی افراد، از نظر ژنتیکی مستعد سرطانی شدن هستند. سرطان دستگاه گوارش، اندام هایی مری، معده، روده کوچک، روده بزرگ، کبد، کیسه صفرا و لوزالمعده را در بر می گیرد.

شاید بتوان گفت جراحی سرطان دستگاه گوارش یکی از درمان های کلی می باشد که پزشک می تواند آنرا انتخاب نماید.

جراحی سرطان‌های دستگاه گوارش

۱٫جراحی سرطان معده:

سرطان معده جزء شایع تربن سرطان ها در دنیا می‌باشد. درمان، با انجام عمل جراحی سرطان معده و برداشتن تمام یا قسمتی از معده با توجه به میزان پیشروی سرطان، انجام می‌گیرد. این نوع جراحی سرطان دستگاه گوارش بهتر است توسط متخصصین خبره صورت گیرد.

۲٫ جراحی لوزالمعده:

سرطان لوزالمعده چهارمین سرطان شایع در دنیا می باشد . تنها روش درمان، انجام عمل جراحی سرطان لوزالمعده است که ممکن است همزمان با شیمی درمانی و رادیو درمانی انجام گیرد. جراح با توجه به محل و اندازه تومور، میزان پیشروی سرطان و سلامت عمومی بیمار ممکن است بخشی و یا کل لوزالمعده را از بدن خارج کند.

۳٫ جراحی روده:

تمامی سرطان‌های روده، با ایجاد پولیپ‌های خوش‌خیم شروع می‌شود که به مرور زمان به صورت سرطان ظاهر میشود. درمان با در نظر گرفتن نوع سرطان، پیشروی سرطان ، سن و شرایط فرد بیمار می‌تواند از طریق روش های رادیو درمانی، شیمی درمانی و یا جراحی صورت بگیرد.‌

جراحی سرطان روده برای برداشتن قسمتی و یا تمام روده، کولکتومی نامیده می شود که می‌تواند با استفاده از تکنیک لاپاروسکوپی انجام شود. طی پروسه جراحی، ابزارهای باریکی از طریق شکاف‌های کوچک داخل بدن بیمار می شود و بخشی از روده و بافت‌های مجاور آن که سرطانی شده‌اند، جدا و خارج میکند.

سرطان‌های سیستم صفراوی غالبا کمیاب هستند. سرطان مجرای صفراوی هنگامی آغاز می‌شود که سلول‌های سالم مجرای صفراوی تغییرمی کنند و رشد خارج از کنترلی داشته باشند و باعث ایجاد توده‌ شوند که «تومور» نامیده می‌شود. به سرطان مجرای صفراوی بیشتر اوقات کلانژیوکارسینوما گفته می‌شود. برای درمان این سرطان شاید تنها راه جراحی سرطان مجرای صفراوی باشد

تومور های بدخیم و خوش خیم

تومور ممکن است سرطانی یا خوش‌خیم باشد.تومورهای بدخیم را سرطانی می نامند که به معنای رشد و انتشار به دیگر بخش‌های بدن است. تومور خوش‌خیم با توجه به اینکه رشد می‌کند امّا به دیگر قسمت های بدن منتشر نمی شود .

انواع تومور ها و  سرطان‌های مجرای صفراوی

کلانژیوکارسینومای خارج‌کبدی

به بخشی از مجرای صفراوی که بیرون از کبد است، خارج‌کبدی (اکستراهپاتیک) گفته می‌شود. این نوع از سرطان ، متداول ترین محل سرطان‌های صفراوی‌ می باشد که به راحتی قابل درمان است .

کلانژیوکارسینومای هیلار

محل نسبتاً متداول دیگر برای سرطان مجرای صفراوی نقطه‌ی اتصال مجرای هپاتیک راست و چپ می باشد. توموری که از این محل منشأ می‌گیرد نیز، هرازگاه تومور کلات‌اسکین گفته می‌شود.

کلانژیوکارسینومای درون‌کبدی

حدوداً ۵ تا ۱۰ درصد سرطان‌های مجرای صفراوی، درون‌کبدی می باشند. این سرطان‌ها درون کبد قرارگرفته اند.

انواع روش های جراحی سرطان مجرای صفراوی

برداشت مجرای صفراوی با جراحی

  این راهکار برای شرایطی است که تومور به بخش‌های دیگری غیر از مجرا انتشار نیافته باشد. همچنین جراحی می‌تواند دربرگیرنده ی برداشتن غده های لنفاوی جهت کنترل برای سرطان باشد. غده های لنفاوی اندام هایی کوچک و بیضوی شکل می باشند و نقش موثری در مقاومت مقابل عفونت‌ها ایفا میکنند.

جراحی سرطان مجرای صفراوی با هپاتکتومی جزئی (پارسیل)

اگر سرطان نزدیک به کبد باشد، جراح باید قسمتی از کبد را هم برش دهد. بخش باقی‌مانده از کبد کارکرد کل کبد را بر عهده می گیرد. در بعضی از موارد، در عرض چند هفته کبد به اندازه‌ی طبیعی خود برمیگردد.

سرطان معده یکی از شایع ترین سرطان ها در جهان است که علت مشخصی برای آن پیدا نشده است و متاسفانه در مراحل اولیه قابل تشخیص نبوده و علائم چندانی ندارد. اکثر افراد زمانی از بیماری خود اطلاع می‌یابند که بیماری آنها پیشرفت کرده است. خوشبختانه در صورت تشخیص زودهنگام، سرطان معده درمان می‌شود. درمان اصلی سرطان معده در مراحل اولیه جراحی است و در صورت نیاز رادیوتراپی و شیمی درمانی به صورت تکمیلی انجام می شود.

طی دو سه ساله اخیر، بارها مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی تهران اعلام کرده سرطان معده عامل اصلی علت مرگ و میر بیماران مبتلا به سرطان در کشور است.

نشانه‌هایی سرطان معده

افراد میانسال و مسنی که دچار علائم گوارشی بویژه احساس نفخ، پری معده، ترش کردن، آروغ زدن، تهوع و استفراغ می‌شوند در اولین فرصت به متخصص گوارش مراجعه کنند تا تحت آندوسکوپی از حیث تائید سلامت و خوش خیم بودن زخم‌های احتمالی معده قرار بگیرند.

این توصیه از آن رو حائز اهمیت است که سرطان معده علائم اختصاصی مشخصی ندارد و معمولا مبتلایان با نشانه‌هایی مثل پری و نفخ بالای شکم، سوزش سردل و ترش کردن در مراحل اولیه بیماری مراجعه می‌کنند. البته در مراحل پیشرفته‌تر بیماری، عوارضی چون گیر کردن غذا در قسمت فوقانی معده و انتهای مری و تورم شکم نیز بروز می‌کند.

در مواردی که سرطان به بقیه ارگان‌های بدن متاستاز داده باشد نیز با عوارضی چون درد ناحیه فوقانی شکم و راست شکم، زردی، خارش بدن، درد استخوان (در صورت درگیری استخوان‌ها)، درگیری مغز یا مشکلات کلیوی همراه است.

علائم بیماری سرطان معده

برخی از علائم سرطان معده عبارتند از :

سو هاضمه یا سوزش معده

یبوست و یا اسهال

احساس گیر کردن غذا در گلو در هنگام غذا خوردن

آروغ زدن بعد از هر وعده‌ی غذایی

احساس درد یا ناراحتی در شکم

بی‌اشتها بودن

حالت تهوع و استفراغ، خصوصاً بالا آوردن غذاهای سفت فوراً بعد از خوردن آن‌ها

برخی از علائم سرطان پیشرفته‌ی معده

دفع مدفوع خونی ویا بالا آوردن خون

احساس ضعف و سستی

کاهش وزن بدون داشتن هیچ علتی

علل شکل گیری سرطان لوزالمعده

استعمال دخانیات، مصرف نوشیدنی های الکلی و نوشیدن بیش از حد قهوه از جمله علل تاثیرگذار بروز سرطان لوزالمعده یا پانکراس است. البته می توان گفت نوع تغذیه تاثیری در پیشگیری از بیماری، ایجاد یا پیشرفت بیش تر سرطان پانکراس ندارد. سرطان لوزالمعده در دنیا رو به گسترش و فزونی است و عمدتا رده سنی میان سالی تا پیری را درگیر می‌کند. معمولا این بیماری در میان مردان بیش تر از زنان شایع می باشد و البته این تفاوت چشم گیر نمی باشد.

وجود علائمی نظیر نفخ شدید سر معده،دیابت و یا احساس سوء هاضمه باید افراد را نسبت به وجود این بیماری حساس کند.

علائم سرطان لوزالمعده

لوزالمعده بافت غده‌ای شکل می باشد که کم کاری آن موجب بروز بیماری دیابت می‌گردد و انسولین ترشح کرده و ممکن است اسیدهای هضمی‌ را ملتهب کند.

مجرای ترشح لوزالمعده با مجرای کیسه صفرا مشترک است و زمانی‌که سنگی در کیسه صفرا ایجاد شود قادر است موجب انسداد این مجرای مشترک گردد.

لوزالمعده یا پانکراس از سه بخش سر، میانه و دم (انتهایی) متشکل می شود که عمدتا سر پانکراس دچار سرطان می‌شود. سرطان پانکراس در مراحل اولیه شکل گیری علامت و نشانی از خود نشان نمی‌دهد یا اگر هم علامتی داشته باشد بسیار ضعیف و خفیف می باشد. به همین علت عمده بیماران پی به وجود این بیماری نمی برند و البته گاهی برخی از افراد با دردهای سرمعده مواجه می شوند.

گاهی اوقات سرطان لوزالمعده موجب انسداد مجرای صفراوی می شود که در این صورت رنگ پوست بیمار به زردی متمایل می‌گردد و موجب یرقان انسدادی می‌شود که در این مرحله سرطان از دسته پیشرفته به حساب می آید.

جراحی ویپل درمان اصلی سرطان لوزالمعده

درمان اصلی این بیماری در صورت تشخیص به موقع و قبل از گسترش ناحیه سرطانی که باعث درگیری اندام های اطراف لوزالمعده ، بافت پشت لوزالمعده ، بافت کبد و طحال رسوخ کند و موجب سرطانی شدن آن ها شود ، عمل جراحی سرطان لوزالمعده می باشد.

قبل از گسترش و پیشرفته شدن بیماری، بیمار تحت معاینه دقیق قرار گرفته و در صورت انجام آزمایشات مربوطه پزشک متوجه وجود تومور و بیماری می گردد که با انجام جراحی و نمونه برداری نتیجه حاصله بسیار مسرت بخش خواهد بود.

جراحی در مراحل اولیه شکل گیری سرطان روده بزرگ و کوچک

در اوان شکل گیری سرطان روده بزرگ در صورتیکه سرطان، به پولیپ‌های واقع در منطقه ای مشخص محدود و در دوره اولیه شکل گیری باشد، جراح قادر است ناحیه سرطانی را به طور کامل با استفاده از کولونوسکوپی نابود سازد. پولیپ‌های بزرگ‌تر با استفاده از برش اندوسکوپیک در لایه مخاطی (برش موکوسال) خارج می شود. اگر نتیجه این اقدام منجر به نابودی کامل ناحیه سرطانی باشد ، شیوه درمان دیگری نیاز نخواهد بود.

به منظور ریشه کن کردن دسته پیشرفته تر از پولیپ‌هایی که با کولونوسکوپی برداشته نمی شوند ، از عمل جراحی لاپاروسکوپی سرطان روده می توان استفاده نمود.

در جراحی سرطان روده بزرگ و کوچک چند برش‌ کوچک روی جداره شکم ایجاد می‌ شود و با استفاده از همین برش ها تجهیزات پیشرفته مجهز به دوربین برای بررسی روده بزرگ وارد بدن می شود که با صفحه نمایشگر قابل رویت و ردگیری است. در این جراحی نمونه‌برداری از غدد لنفاوی قرار گرفته در ناحیه متاثر ازسرطان امکان پذیر می باشد.

جراحی سرطان تهاجمی روده بزرگ

در صورتیکه سرطان درون یا به صورت فراگیر در سراسر این اندام رشد کرده باشد ، عمل کولکتومی به منظور برداشتن قسمت متاثر از سرطان و بافت های طبیعی در دو سمت نواحی سرطانی در دستور کار قرار می گرد. همچنین غده‌های لنفاوی نواحی مجاور نیز توسط جراحی روده بزرگ برداشته می‌شوند و سرطانی شدن آن ها به صورت موشکافانه مورد بررسی قرار می گیرد. در اکثریت مواقع امکان اتصال قسمت ها و بافت های سالم روده بزرگ یا راست روده در جراحی امکان پذیر می باشد.

در صورتی که این اقدام در جراحی ممکن نباشد (به عنوان مثال سرطان مجرای خروجی راست روده را نیز مستعد سرطان کرده باشد) به کار بردن کولوستومی موقت یا دائمی در جراحی محتمل خواهد شد که بدین منظور حفره ‌ای در جداره شکم از قسمت باقی مانده ایجاد گشته تا مواد زائد از این حفره خارج شود و به کیسه‌ای خاص و متصل به این حفره ساکشن شود.

در صورت استفاده موقت ازکولوستومی ، هدف بهبودی راست روده یا روده بزرگ پس از عمل جراحی می باشد؛ اما در برخی موارد دائمی بودن استفاده از کولوستومی محتمل می باشد.

جراحی در مراحل پیشرفته شکل گیری سرطان

در صورت پیشرفته بودن و غیر قابل کنترل بودن سرطان و یا شرایط نامطلوب جسمی ، به بیمار توصیه اکید می‌شود تا به منظور رفع انسداد روده بزرگ و عوارض ایجاد شده دیگر، جهت تسکین و تخقیف علائم نسبت به عمل جراحی روده اقدام شود. هدف از این جراحی بهبودی سرطان نمی باشد بلکه نشانه‌ها و علائمی مانند درد و خونریزی را التیام می‌بخشد

جراحی سرطان روده کوچک

در صورتیکه انجام جراحی امکان پذیر باشد ، بهترین شیوه درمانی انتخاب شده است. جراحی روده کوچک با کم ترین تهاجم برای ریشه کن کردن تومور و بافت‌های متاثر نواحی جانبی انجام می‌شود. با در نظر گرفتن اندازه و محل قرارگیری تومور دو قسمت از روده کوچک پس از برداشتن غده به هم متصل میشود و یا با کنار گذاشتن قسمتی از روده متاثر از جراحی از مسیر پروسه گوارش اصطلاحا بای‌پس صورت می گیرد. پس از انجام جراحی توسط هر یک از دو روش ، روده به کارکرد معمول و طبیعی خود دست خواهد یافت.